Mad Professor Deep Blue Delay

Deep Blue Delay is een natuurlijk klinkende digitaal/analoge delay, met het analoge direct signaalpad. De Deep Blue Delay heeft ongeveer dezelfde bandbreedte als de klassieke tape-echo-eenheden en kan voor een versterker of in versterker-effectloops worden gebruikt.
    
Er zijn geen ruisonderdrukkingscircuits, waardoor het verval van de echo zo natuurlijk mogelijk blijft.
    
De directe signaalweg is kort en gemaakt met analoge versterkers zonder filtering.
    
Er zou geen vervorming of klankkleuring moeten zijn zolang het ingangsniveau onder het maximaal toegestane ligt.
    
Het echosignaal heeft een afgestemde filtering om extreme instellingen zonder storing mogelijk te maken.

De delay is speciaal ontworpen om goed te werken met vervormde klanken, omdat dit de meest essentiële toepassing is, waar delays vaak falen. Je kunt het pedaal voor of na distortion gebruiken. Als zodanig zal hij uitzonderlijk goed werken op cleane klanken waar de eisen minder streng zijn, vooral wat betreft echobandbreedte en herhalingsvorming. De toon is zorgvuldig afgestemd met veel aandacht voor de eerste kritische reflectie en hoe het verval zich herhaalt.

Deep Blue Delay is klein gehouden (breedte x lengte x hoogte: 69mm x 111mm x 50mm inclusief jacks en knoppen) en bevat alleen de basis delay functies; Delay Time, Delay Level en Repeat regelaars. Hij is ontworpen om te werken als een ambiance delay; zoals die van een vintage tape echo en de repeat, de formatie is speciaal ontworpen om eenvoudig in te stellen en minder kritisch te zijn bij het instellen van de delaytijd. Bij delaytijden hoger dan 120 ms wordt de delaytijd soms ingesteld op de beat of op een veelvoud van de beat. Deep blue pakt dit aan door geen full range herhalingen te geven, maar een afgestemde respons die niet op de maat hoeft te liggen om goed te klinken.


Waarom digitaal? Is analoog niet beter voor een solid-state oplossing?

Nou, in veel opzichten is het delaymedium minder essentieel en het kan een oliedrum, tape, metaaldraad, analoge BBD of digitaal zijn, maar het uiteindelijke geluid wordt altijd bepaald door de beperkingen van het delaymedium en de randschakelingen die nodig zijn om een van beide te laten werken. We hebben gekozen voor een digitale constructie om hem compact, stabiel, met een redelijke vertragingstijd en vrijwel onderhoudsvrij te maken, waarbij de beperkingen van het circuit minder belangrijk zijn. Het resultaat is dat je de randschakelingen kunt instellen met de gewenste bandbreedte en vervormingsniveaus, met minder aandacht voor de exacte grenzen van het vertragingsmedium, terwijl je natuurlijk altijd de grenzen kunt opzoeken, zoals bij alles wat muzikaal is.

Een vergelijkbaar circuit in analoge vorm zou buitensporig veel duurder zijn om te maken. Voor dezelfde prestatie zouden drie tot vier van de beste BBD-chips nodig zijn die nu alleen nog als vintage onderdelen verkrijgbaar zijn en het pedaal zou drie keer zo groot moeten worden als nu.

Bekende gebruikers: Albert Hammond Jr (The Strokes), Eddie Clarke (Motorhead), Rebecca Lovell (Larkin Poe), Matt Schofield